Fietsen door de tijd – hoe evolueerde fietsinfrastructuur in België?

Fietsen in België was niet altijd vanzelfsprekend 🚲. In de jaren ’70 reed je vaak gewoon op de rijbaan, tussen auto’s en vrachtwagens. Fietspaden waren schaars, onduidelijk of onveilig. Toch bleven veel Belgen trappen – ondanks het risico.

In de jaren ’90 kwam stilaan verandering. Lokale besturen experimenteerden met afgescheiden fietspaden, fietsoversteken en de eerste signalisatie specifiek voor fietsers. Onder invloed van verkeersveiligheidscampagnes begon men veiligheid voor fietsers te promoten⚠️🦺.

De echte omwenteling kwam na 2010. Denk aan fietsstraten 🚴‍♀️🚗, fietszones in woonkernen en het succes van campagnes zoals “Met Belgerinkel naar de Winkel”. Vlaanderen investeerde massaal in infrastructuur, met gescheiden fietssnelwegen, tunnels en bruggen. Fietsen werd stilaan gezien als volwaardig alternatief voor de wagen – ook voor woon-werkverkeer 💼🌱.

Vandaag? Er ligt meer dan 7.000 km fietspad in Vlaanderen. Steden en gemeenten maken ruimte voor fietsers via circulatieplannen, fietsstraten en schoolstraten.

Toch blijft er werk aan de winkel: dode hoeken, conflictpunten met zwaar verkeer en ontbrekende schakels zijn nog dagelijkse realiteit.

Van bijzaak naar beleidstopic: de fiets heeft een lange weg afgelegd. En gelukkig maar – want elke fietser maakt onze straten een stukje gezonder, veiliger en leefbaarder 💚.